رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود
چه خوش گفته سعدی شیرازی، استاد سخن. این بیت شعر او چنان با معنا و پر طمطراق است که به دیگر زبان ها نیز راه پیدا کرده و در محافل گوناگون از این بیت به عنوان اصطلاحی استفاده میشود. حتی در دوست داشتن و دوست داشته شدن نیز به کار میآید. آنجا که گفته میشود:
مرا کم ولی همیشه دوست بدار:
love me little, love me long